Jan Wrabec

Ur. 12 kwietnia 1937 r. we Lwowie. Po II wojnie światowej wraz z rodziną przeniósł się do Gliwic. W latach 1954-1958 kształcił się na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej. Następnie w latach 1958-1963 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1971 r. obronił rozprawę doktorską pt. „Budownictwo kościelne na Śląsku w XVIII wieku”, napisaną pod opieką prof. Z. Hornunga. Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 2002 r. Wybitny znawca baroku w Europie południowo-środkowej ze szczególnym uwzględnieniem Czech i Śląska. Wieloletni pracownik naukowy Katedry Historii Sztuki Instytutu Historycznego, a następnie samodzielnego Instytutu Historii Sztuki. Dyrektor tegoż w latach 1996-2005.