Dajmy toczyć się wypadkom. Spotkanie z autorkami książki

Realia, w jakich przyszło egzystować mieszkańcom późnego PRL, powoli zaczynają się zacierać, przenosząc się częstokroć w sferę nostalgicznych wspomnień. Nie pamięta się mizerii spoglądającej na nas ze sklepowych półek, propagandy sukcesu w gierkowskiej dobie, konferencji prasowych Jerzego Urbana – a przede wszystkim tego, co składało się na szarą codzienność. Nie pamięta się również mechanizmów opresji , łamania charakterów, swoistego życia na niby. I niepostrzeżenie ulatnia się, zanika prawda o tym, że za wierność ideałom, nonkonformizm, przestrzeganie zasad i rozumienie wartości można było płacić niezwykle wysoką cenę.

Biografia Małgorzaty Longchamps de Berier to właśnie taka opowieść. Pracownik naukowy, realizująca powinność wobec rodzinnej tradycji mogła robić przysłowiową karierę sięgając po kolejne naukowe stopnie, wydając coraz to nowe książki, wygłaszając referaty podczas krajowych i międzynarodowych konferencji. Wybrała jednak, właśnie w zgodzie z wyniesionymi z rodzinnego domu wartościami, drogę zupełnie inną.